Categories
Mijn Wereld Schrijfsels

Hittegolf

Je zwerterig zomers lijfje
dicht tegen 't mijne aan.
Een ode aan't verleden
Een echo van ons bestaan.

Je huilt,
melancholische tranen
om een liefde, vergaan
in de sleur van het bestaan.

We zijn elkaar vergeten,
elk een eigen weg gegaan.
Verdwaald, gevlucht, verstoten
in de complexheid van 't bestaan.

En toch...

Dat lijfje tegen 't mijne
die kusjes in m'n nek
dat zachtjes liggen ronken
dat woordenloos gesprek.

Die zomers zoute tranen
dat stiekeme gemis
Het sluipenende besef
dat er wél nog een “wij” is.

Ik heb jou terug gevonden,
en ik ben erg dichtbij
dus als je even stil staat
dan vindt je zeker mij.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *